| Nummer:ogd1154 | Datum:4 juni 1403 | Überlieferung:Editie | Fundstelle:Oorkondenboek Groningen en Drenthe, nr. 1154 |
Bernd van Haren, Johan Swenke, Herman van den Kampe en Klaas Moreel verklaren zich te verbinden, onder belofte van leisting bij niet tijdige voldoening, tot teruggave van de bruidschat van Melte van Echten.
Wy, Bernd van Haren, Johan Swenke, Herman van den Kampe unde Clawes Moreel ,
doen kundich unde openbaer alen luden, de dessen breff zeen ende horen lesen, dat wij
unde unsen rechten eerfghenamen schuldich sint van rechter schult Johanne van Echten, Henrike ende Reynolde, sine broders, effte eren rechten erffghenamen veerhondert Ghelresche ghuldene, de wij em betalen solen myt reden ghelden van erer suster weghene Metten van Echten, Johans Langhalzes echte wiff, in aldusdanen vorworden. Wer zake dat Got sinen willen dede, dat Mette van Echten vorg. storve, eer se eerfachtich worde to Johan Langhalzes gude, eres echten mannes, unde eer Johanne Langhalze betalet sin veerhundert ghuldene, de eme lovet sint myt der vorg. Mette to brutschatte na holtnisse sines breves, so sint de verhundert ghuldene doot in beydens sijden, alse de Johanne sint ghelovet myt der vorg. Metten unde de wij an dessen breve lovet van Johans weghene vorg. Wert aver zake dat Mette vorg. storve sunder erven to Johans vorg. ghude, dat Got vorbede, na der tijd dat deme vorg. Johanne veerhundert ghuldene betalet weren van der vorg. Metten weghene na holtnysse sines breves, zo zole wy, Bernd van Haren, Johan Swenke, Herman van den Kampe ende Clawes Moreel vorg., effte unse rechter eerffghenamen Johanne van Echten ende sinen broders vorg. effte eren rechten eerfghenamen de twehundert ghuldene betalen myt reden ghelden uppe den veerteynden dach na der tijd, dat ze en jar doet ghewesen hefft, dat God verbede. Ende de anderen twehundert ghuldene sole wij hem betalen uppe den veertenden dach na der anderen jartijd sunder jenigherhande vortoch. Wert zake dat wij des nicht en deden, so sole wij alle veren, wan wij darto werdet ghemanet van Johanne effte van sines broders vorg. offte van eren rechten eerfghenamen myt breven offte myt boden, in unse huse efft in unses zelves mont samentlike darnae binnen veerteyn nachten malk myt twen perden inrijden tot Empne in Drenteland in enen erzame herberghe ende dar nyt ut to komen, wy en hebben ze wal betalet na eren willen van scaden ende van hovetgude. Wert dat dat nicht en scheghe, wat twischatten schaden Johan vatt Echten effte sijne broders vorg. , dar sole wij se aff enthave van binnen ener mant darna, wan uns de schade ghekundichet is. Dede wy des nicht, so moghen se dat al inmanen mit ghesliken rechte effte myt wertliken sunder unsen ovelen mot. Alle desse stucke desse vorg. love wij en ende eren erven stede unde vast to holdene in guden truwen ende bij unser ere myt samenderhant alse rechte zakewolden. Alle arghelist utghesproken. Unde in een tuch der warheyt so hebbe wij, Bernd van Haren, Johan Swenke, Herman van den Kampe ende Clawes Monel vorg., ons ingheseghele an dessen breff ghehanghen. Ghegheven int jar ons Heren dusent veerhundert ende dre des Manendaghes na Pinxteren.
doen kundich unde openbaer alen luden, de dessen breff zeen ende horen lesen, dat wij
unde unsen rechten eerfghenamen schuldich sint van rechter schult Johanne van Echten, Henrike ende Reynolde, sine broders, effte eren rechten erffghenamen veerhondert Ghelresche ghuldene, de wij em betalen solen myt reden ghelden van erer suster weghene Metten van Echten, Johans Langhalzes echte wiff, in aldusdanen vorworden. Wer zake dat Got sinen willen dede, dat Mette van Echten vorg. storve, eer se eerfachtich worde to Johan Langhalzes gude, eres echten mannes, unde eer Johanne Langhalze betalet sin veerhundert ghuldene, de eme lovet sint myt der vorg. Mette to brutschatte na holtnisse sines breves, so sint de verhundert ghuldene doot in beydens sijden, alse de Johanne sint ghelovet myt der vorg. Metten unde de wij an dessen breve lovet van Johans weghene vorg. Wert aver zake dat Mette vorg. storve sunder erven to Johans vorg. ghude, dat Got vorbede, na der tijd dat deme vorg. Johanne veerhundert ghuldene betalet weren van der vorg. Metten weghene na holtnysse sines breves, zo zole wy, Bernd van Haren, Johan Swenke, Herman van den Kampe ende Clawes Moreel vorg., effte unse rechter eerffghenamen Johanne van Echten ende sinen broders vorg. effte eren rechten eerfghenamen de twehundert ghuldene betalen myt reden ghelden uppe den veerteynden dach na der tijd, dat ze en jar doet ghewesen hefft, dat God verbede. Ende de anderen twehundert ghuldene sole wij hem betalen uppe den veertenden dach na der anderen jartijd sunder jenigherhande vortoch. Wert zake dat wij des nicht en deden, so sole wij alle veren, wan wij darto werdet ghemanet van Johanne effte van sines broders vorg. offte van eren rechten eerfghenamen myt breven offte myt boden, in unse huse efft in unses zelves mont samentlike darnae binnen veerteyn nachten malk myt twen perden inrijden tot Empne in Drenteland in enen erzame herberghe ende dar nyt ut to komen, wy en hebben ze wal betalet na eren willen van scaden ende van hovetgude. Wert dat dat nicht en scheghe, wat twischatten schaden Johan vatt Echten effte sijne broders vorg. , dar sole wij se aff enthave van binnen ener mant darna, wan uns de schade ghekundichet is. Dede wy des nicht, so moghen se dat al inmanen mit ghesliken rechte effte myt wertliken sunder unsen ovelen mot. Alle desse stucke desse vorg. love wij en ende eren erven stede unde vast to holdene in guden truwen ende bij unser ere myt samenderhant alse rechte zakewolden. Alle arghelist utghesproken. Unde in een tuch der warheyt so hebbe wij, Bernd van Haren, Johan Swenke, Herman van den Kampe ende Clawes Monel vorg., ons ingheseghele an dessen breff ghehanghen. Ghegheven int jar ons Heren dusent veerhundert ende dre des Manendaghes na Pinxteren.
x
| Bestand | Oorkondenboek Groningen en Drenthe |
|---|---|
| Nr | 1154 |
| Olim | Naar het origineel op het huis Echten, hoog 23, breed 28,5 cm. |
| Jahr | 1403 |
| Datumcode | LpPentec |
x
| Kommentar | Aan het stuk hangen vier zegels in groene was. Van het eerste is alleen een fragment over. Het tweede vertoont een driehoekig schild, gedeeld, in de bovenste helft een lopende hond, onderste helft onduidelijk; randschrift: S. JOHAN . . . Het derde vertoont een driehoekig schild met vijf linker schuinbalken. Het vierde is geheel afgesleten. |
|---|